
PRÈMAVERA
U
s' sfaséva la néva a la curèna,
l'aqua la ciacarèva zö me fòss,
l'arvéva za una quèlca rundanèna
e l'aligrìa a m'la sintìva adòss.
Avdéva, tra la màcia dla rubèna,
al svulazzèdi cùrti de pèttròss
e int l'aria frèsca e cièra dla matèna
la margarìta la s'tinzéva d'ròss.
U
m'avnìva una vöja a lé par lé
ad racöj tra la séva int l'abazèn
un pö d'nèva pulìda da magnè:
la
éra frèdda ch'la m'giazzéva al mèn,
mo la éra acsé bòna che t'chè vdé,
specialmènt a smulghèla cun e vèn!
|