Ritorna

L' ARVORA GRANDA

L' arvôra grànda che drìa da ca'
dòpa zént'ànn la nn'ha cambì una màssa :
la è rèsta tèla e quèla , sèmpra là,
 férma e tranquèla còntra e tèmp che pàssa.

 E tèmp e vôla e gnènca la s'n'adà,
la resèst ma l'buràschi e la gl'incàssa,
la cònta j ànn, i mìs e i dé chi và,
la véd la zènta nàss e andè t'la càssa.

S' e tìra che vangìn ch'u la carèzza,
la s'métt a ciacarè cumpàgna un s-cién
e int la su vôsa u j è una gran tristèzza.

La s'aracmànda a j öman ad vléss bèn,
che intignamôd u s'vìv una sciucchèzza
e u n'j è bisôgn ad fè tött che casén!